Παραδοσιακή Χορωδία
Η Παραδοσιακή μουσική είναι ένα σύνθετο λαϊκό δημιούργημα, το οποίο αποτελείται κυρίως από την ποίηση, την μελωδία και την όρχηση. Τούτο, όμως, εξαιτίας του σκοπού για τον οποίο δημιουργήθηκε, συμπληρώθηκε και τελειοποιήθηκε από όλον τον λαό, ο οποίος τα φυλάσσει με ιδιαίτερη αγάπη στο νου και την καρδιά του. Τα δημοτικά τραγούδια καθρεφτίζουν τους αγώνες και τους πόθους του λαού, τις δύσκολες στιγμές και τα κλέη του. Επίσης, καθρεπτίζουν και την ευγένεια της ψυχής του, την ανωτερότητά της και περιγράφουν τα ήθη και τα έθιμα, τους καημούς, τους πόθους της απλής καθημερινής ζωής.
Διδάσκει η Ασημ. Καραμπεροπούλου.
Κλαρίνο
Στην ελληνική δημοτική μουσική το Κλαρίνο έχει ιδιαίτερο βάρος, αφού είναι διαδεδομένο σε όλες τις γωνιές της χώρας, όπως στην Πελοπόννησο, στη Στερεά, στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, αλλά και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Σύμφωνα με μια εκδοχή η διάδοσή του οφείλεται στους μουσικούς που υπηρέτησαν σε στρατιωτικές ορχήστρες (μπάντες) του οθωμανικού, αλλά και του ελληνικού στρατού. Οι Έλληνες λαϊκοί οργανοπαίκτες εξέλιξαν την τεχνική του παιξίματος του οργάνου. Η εξέλιξη αυτή ήταν σταδιακή και έχει σήμερα κλείσει έναν πολύ μεγάλο κύκλο, καταλήγοντας σε έναν χαρακτηριστικό και εύκολα αναγνωρίσιμο ήχο.
Διδάσκει ο Πάνος Σκουτέρης.
φλογέρα
Η φλογέρα είναι ένα παλαιό μουσικό όργανο που όλοι γνωρίζουμε και το έχουμε κάπου συναντήσει. Στην Ελλάδα ήρθε το 1962 και σύντομα εντάχθηκε στην μουσική εκπαίδευση. Μεγάλο πλεονέκτημα της φλογέρας είναι η δυνατότητα κίνησης που το όργανο παρέχει στον μουσικό. Αυτό προσφέρει καλύτερη επαφή με το χώρο, αναπτύσσει την θεατρικότητα, την επαφή με το κοινό αλλά και την επαφή με την μουσική και το ρυθμό. Σημαντική είναι η δυνατότητα του οργάνου να συνδυαστεί με αλλά όργανα. Η φλογέρα, όπως και κάθε μουσικό όργανο, έχει τα μυστικά της και, όπως κάθε όργανο, δεν τα αποκαλύπτει εύκολα παρά μόνο σε αυτούς που θα δείξουν συνέπεια και αφοσίωση.
Διδάσκει ο Πάνος Σκουτέρης.
Καβάλι
Το καβάλι ή αλλιώς καβάλ ανήκει στον τύπο των αυλών με ανοιχτό κυλινδρικό σωλήνα και κατασκευάζεται συνήθως από ξύλο. Αυλοί τύπου καβάλ είναι διαδεδομένοι σε ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου. Στη λαϊκή μουσική παράδοση της Θράκης, χρησιμοποιείται ένα είδος καβάλ αποτελούμενο από τρία τμήματα. Ο ήχος του παράγεται με την πνοή και γι’ αυτό ανήκει στην κατηγορία των πνευστών. Ο οργανοπαίκτης κρατά το καβάλι σε πλάγια στάση και διαμορφώνει τα χείλη του με τέτοιο τρόπο, ώστε ο αέρας που παράγεται να διαχέεται σωστά στο όργανο και να παράγεται αυτός ο «γλυκός» και «μελαγχολικός» ήχος του οργάνου.
Διδάσκει ο Πάνος Σκουτέρης.
Γκάιντα
Η γκάιντα είναι ένα είδος άσκαυλου, δηλαδή είδος παραδοσιακού πνευστού μουσικού οργάνου, αποτελούμενο από ασκό και από ξύλινο μέρος. Αποτελεί παραδοσιακό μουσικό όργανο σε όλη την Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με μαρτυρίες ήρθε στον ελλαδικό χώρο περίπου τον 1ο με 2ο μ.Χ. αιώνα και έκτοτε συναντάται σε πολλά μέρη της Ελλάδας με διάφορες παραλλαγές. Η παραγωγή του ήχου γίνεται μέσω του αέρα που υπάρχει στον ασκό, τον οποίο φουσκώνει συνεχώς ο οργανοπαίκτης. Πολύ ιδιαίτερο όργανο, με έναν οξύ και διαπερα-στικό ήχο να το χαρακτηρίζει.
Διδάσκει ο Πάνος Σκουτέρης.
Τσαμπούνα
Η τσαμπούνα είναι ελληνικό λαϊκό όργανο και τύπος γκάιντας. Το όργανο είναι δημοφιλές στα ελληνικά νησιά. Η λέξη είναι αντιδάνειο της ιταλικής λέξης ζαμπόνια. Ετυμολογικά, η τσαμπούνα σχετίζεται με την ελληνική λέξη συμφωνία που σημαίνει “ομόνοια ή αρμονία του ήχου”. Από νησί σε νησί συναντάμε διάφορες παραλλαγές της ονομασίας του οργάνου, όπως Σαμπούνα στην Άνδρο, Ασκομαντούρα στην Κρήτη, Τσαμπουνοφυλάκα στην Ικαρία. Ο ήχος της τσαμπούνας είναι οξύς και δυνατός σε ένταση, κατάλληλος για ανοιχτούς χώρους. Παίζεται συνήθως, μαζί με άλλα όργανα, σε πανηγύρια, τοπικές εορτές και γάμους.
Διδάσκει ο Πάνος Σκουτέρης.
Λαούτο
Το λαούτο ή λαγούτο, είναι έγχορδο όργανο, που στην ελληνική παραδοσιακή μουσική χρησιμοποιείται κυρίως σαν συνοδεία σε βιολί, λύρα, κλαρίνο, ή άλλα όργανα. Το λαούτο αποτελεί σύνθεση στοιχείων από την αρχαιοελληνική πανδούρα (μακρύ χέρι). Συγγενεύει με το ούτι αλλά έχει μεγαλύτερο μπράτσο. Η χρήση του είναι πολύ διαδεδομένη στην Κρήτη, όπου συνοδεύει κυρίως το βιολί και τη λύρα, καθώς και στην Κύπρο, όπου συνοδεύει συνήθως το βιολί. Πολλές φορές όμως, το συναντάμε και μόνο του ή σε ζευγάρια.
Διδάσκει ο Νίκος Προσήλιας.
Μπουζούκι
Το μπουζούκι είναι λαουτοειδές έγχορδο λαϊκό μουσικό όργανο, με αχλαδόσχημο αντηχείο (σκάφος) από επιμήκεις ξύλινες λουρίδες, τις ντούγιες, και μακρύ βραχίονα, το μπράτσο ή μάνικο με κλειδιά στην άκρη για το χόρδισμα (κούρδισμα). Η καταγωγή του μπουζουκιού (εκ του τουρκικού μποζούκ, που θα πει “σπασμένο” ή “χαλασμένο”) σαν όργανο είναι ελληνική, ενώ θεωρείται όπως κι όλα τα λαούτα, σαν ένα είδος μετεξέλιξης της αρχαιοελληνικής πανδούρας.
Διδάσκει ο Νίκος Προσήλιας.
Μπαγλαμάς
Ο μπαγλαμάς ή μπαγλαμαδάκι, (εκ του τουρκικού bağlama), είναι νυκτό μουσικό όργανο, συγγενές του μπουζουκιού (αλλά μικρότερο σε διαστάσεις), που χρησιμοποιείται στην ελληνική λαϊκή μουσική. Κατά κανόνα έχει τρεις διπλές χορδές. Ο ήχος του μπαγλαμά είναι οξύς. Κάθε χορδή κουρδίζεται μία οκτάβα υψηλότερα από την αντίστοιχη στο μπουζούκι. Ο λόγος που ο μπαγλαμάς έχει μικρότερες διαστάσεις είναι ότι έτσι θα μπορούσαν οι παίκτες να τον κρύψουν εύκολα, αφού απαγορευόταν επί τουρκοκρατίας και μετέπειτα επί δικτατορίας
Διδάσκει ο Νίκος Προσήλιας.
Τζουράς
Ο τζουράς (τουρκ. cura/ντζουρά) είναι νυκτό μουσικό όργανο, οκτάχορδο ή εξάχορδο. Θεωρείται μικρογραφία του μπουζουκιού, καθώς έχει μανίκι και κεφαλάρι όμοιο, αλλά μικρότερο σκάφος, περίπου διπλάσιο από τον μπαγλαμά. Κατασκευάζεται από τα ίδια υλικά και με παρόμοιες τεχνικές με το μπουζούκι και ανήκει και αυτό το ίδιο, στα έγχορδα λαϊκά όργανα της οικογένειας των λαούτων, εξέλιξη του ταμπουρά, που θεωρείται απόγονος της αρχαιοελληνικής πανδούρας ή πανδουρίδας ή πανδούριο.[1]
Διδάσκει ο Νίκος Προσήλιας.
Λαϊκή Κιθάρα
Η λαϊκή κιθάρα είναι η ακουστική κιθάρα που πρωταγωνίστησε στον χώρο του αστικού λαϊκού τραγουδιού από τις αρχές του 20ού αιώνα. Η παρουσία της υπήρξε καταλυτική για τη διαμόρφωση και εξέλιξη αυτού που σήμερα ονομάζουμε ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι. Στα χέρια εμπνευσμένων λαϊκών μουσικών, κατάφερε να ξεπεράσει τις θεωρητικές δυσκολίες συνύπαρξης δύο φαινομενικά αταίριαστων μουσικών κόσμων, του κόσμου της Ανατολής με έμφαση στη μονοφωνία και του κόσμου της Δύσης με την ανεπτυγμένη τέχνη της πολυφωνίας.
Διδάσκει ο Νίκος Προσήλιας.
Τόσο η Παραδοσιακή Χορωδία, όσο και όλα τα τμήματα μουσικών οργάνων διδάσκονται δύο φορές το μήνα σε ολιγομελή τμήματα. Είμαστε πάντοτε στη διάθεση σας για περισσότερες πληροφορίες στην ηλεκτρονική διεύθυνση της σχολής μας info@music-school.be.
EL 
FR 
NL